Op regelmatige basis brengen we verslagjes vanuit de buik van de Corona epidemie: rechtstreeks uit de mond van Belgische en Nederlandse eigenaars van accommodaties in het buitenland. Vandaag ontvingen we een derde verslagje van Tim (Agriturismo La Vallata). Hij heeft het dit keer vooral op de impact van de Italiaanse quarantaine op het gezinsleven:
“Ik tel nog altijd niet de dagen sinds we in lockdown zijn in Italië, ik tel ook niet af want niemand weet zeker wanneer deze folie zal eindigen. Maar ik heb 3 teenagers in huis, en die houden het allemaal nauw in de gaten, wie hunkert naar het einde om eindelijk die nieuwe job te kunnen aanvangen, en zelfs wie hunkert om terug naar school te gaan, maar vooral, ze hunkeren heel erg naar het terug zien van hun vrienden, sociaal en fysiek contact… En dan mogen wij eigenlijk nog niet eens klagen, 2 van mijn dochters hebben hun lief bij de hand, nog 2 andere vrienden zitten hier “vast”, en we zijn allemaal samen elke dag… Dus zij weten maar al te goed hoelang we deze situatie al ondergaan en houden nauwlettend in de gaten wanneer het zou kunnen eindigen.
Blijkbaar waren we gisteren exact 3 weken in de greep van deze pandemie, je kan het op vele manieren beleven, ik heb er veel positieve aspecten uitgehaald. Dochters tussen de 16 en 20 zijn zelden of nooit thuis en zo hoort dat. De jongste komt nog elke schooldag naar huis, maar heeft 4 keer per week danstraining en in het weekend gaat ze meestal uit slapen. Mijn middelste was de laatste tijd weer vaak thuis met haar vriend, maar ze hebben hier hun eigen stekje, dus behalve het avondeten zagen we ze ook niet echt vaak, en de oudste, die was soms weken aan een stuk weg om dan een paar dagen haar was te komen doen…
Maar gelukkig waren ze toevallig allemaal hier op 9 maart, de eerste dag van de lockdown. Ik heb hen toen aangeraden er goed over na te denken waar ze deze lange periode wilden doorbrengen, de eerste dagen konden ze gerust nog naar andere plaatsen verhuizen, ze bleven thuis…
Uiteraard waren er aanvankelijk af en toe wrijvingen, iedereen moest weer even wennen aan het altijd samenzijn. Lori en ik zijn dat gewoon, wij werken al 18 jaar 24/24 samen, maar we waren wel gewend geraakt aan de relatieve rust als de dochters er niet waren. Zij van hun kant waren een beetje de huisregels vergeten, privacy en rust respecteren is niet meteen hun prioriteit, we hebben snel de puntjes op de i gezet, alles ging goed, meer nog, uitstekend.
De eerste week van de lockdown had menig internet provider in Italië problemen, de densiteit van de gebruikers steeg drastisch en daar waren ze blijkbaar niet op voorzien. Ook bij ons was dat het geval, dubbel in een zekere zin. De provider moest zijn bandbreedte aanpassen wat een paar dagen duurde en daarbovenop zaten we thuis met 7 jongeren die vooral ‘s avonds nog niet echt wisten wat te doen, gewend om met vrienden gezellig op café te gaan, ook al was dat meestal maar een uurtje of zo, de tijd om ernaartoe te gaan, te wandelen door de straten van Perugia, en terug naar huis, dat was snel een uur of drie ingevulde tijd. Dus zaten ze met zijn allen op het internet, papa moest dan maar wachten met zijn werk tot er weer wat meer bandbreedte was, hij deed dat, meestal, met plezier.
Lori en ik hebben dan wel besloten dat het niet de bedoeling was om al die tijd op het internet door te brengen. Ons dak, onze regels, dus we maakten afspraken en beperkingen, dat hielp. Allemaal samen aan tafel, niet ieder op zich, zo’n situatie gaan we hopelijk niet meer meemaken, een opportuniteit om elkaar weer wat beter te leren kennen. En dat leidde tot lange, intense en zeer interessante gesprekken, mooie tekeningen (Maya zit in haar laatste jaar Artistieke, specialisering restauratie boeken en schilderijen, maar beeldhouwwerk en tekenen zijn haar ook niet vreemd), leuke teksten, kaarten (dat is voor mij meestal het teken om mijn verdwijningstruc boven te halen, en floep, weg ben ik). Mijn dames lezen eigenlijk relatief veel boeken (uitgezonderd de jongste, die heeft wel wat ander te doen papa) maar eigenaardig genoeg is dat nu ze tijd hebben niet het geval. Hetzelfde overkwam mij in het begin, ik kon me maar niet concentreren, het onderbewustzijn was dan blijkbaar toch veel meer bezig met de problematiek dan ik wou toegeven, maar dat is alweer over gelukkig, de dochters hebben een gelijkaardige uitleg, spijtig, maar begrijpelijk.
Dat jongeren in een heel andere wereld leven is niet nieuw, maar ze zijn verdorie heel goed geïnformeerd, zijn zeer kritisch en hebben een heel sterke en goed over nagedachte mening… Niet dat ik er altijd mee akkoord ben, maar ik heb het grootste respect voor het feit dat ze niet alleen een mening hebben maar die ook kunnen uitleggen en documenteren. Ik denk niet dat wij over zoveel nadachten op hun leeftijd, wel een mening, wel kritisch, zo zijn ik en mijn zus alsook Lori opgevoed, maar we stonden daar allemaal niet zo bij stil. Dat is fantastisch natuurlijk, maar aan de andere kant vind ik het spijtig dat ze zich op hun leeftijd al zo inlaten met de dagelijkse problemen, politiek en nu ook deze pandemie. Ze ze hebben me gegarandeerd dat ze ook ten volle genieten van het leven en niet heel de tijd aan het discussiëren of filosoferen zijn, een pak van mijn hart. Ik heb maar geen uitleg gevraagd over dat amuseren, beter niet alles weten.
Een ander deel van van het akkoord is dat ze elke dag een uur of 3 à 4 moeten helpen met de voorbereidingen van het seizoen dat nog moet komen. Dat worden dan meestal 2 à 3 uren, maar 6 à 7 extra paar handen maken een groot verschil zelfs al mocht dat maar een uur per dag zijn. Een beurtrol voor het middag- en avondeten koken vonden ze absoluut geen probleem, integendeel, ze staan elke dag te springen wie het eten, wie de taarten en/of pannenkoeken, het is een heus festijn geworden en Lori en ik staan zelden te koken, maar eten doen we uiteraard wel. Wie niet kookt ruimt af en zorgt dat de keuken perfect proper is. Op dat vlak zijn de discussies interessant: je hebt de propere kokken en de vuile kokken, ik moet het iedere dag horen: ‘Als ik kook is de keuken al bijna proper voor we opdienen’, dit is meestal de jongste, ik kom er niet tussen…
Dus al bij al is het een heel gezellige periode. We hebben al veel werk kunnen verzetten en blijven hopen dat we nog een degelijk seizoen zullen hebben. Deze ochtend wordt beslist tot wanneer de lockdown wordt verlengd, 12 en 18 april zijn de mogelijke data, we wachten af, op zich maakt het op dit moment geen verschil, april is immers leeg geboekt. Het was een volle maand met vooral Vlamingen, maar in België loopt de situatie achter op die van Italië en onze gasten hebben terecht besloten over te boeken naar later dit jaar of volgend jaar. In principe is later dit jaar moeilijk daar we tot eind september praktisch vol zitten, voorlopig…
We zullen de maand april dus wel op een heel andere manier beleven dit seizoen, en hoe eigenaardig dat ook mag klinken, ik ben daar een kleine beetje blij om. Dit jaar is het cijfer 20 alomtegenwoordig, en voor ons is dat nog extra speciaal: op 20 april, 22 jaar geleden, leerden we elkaar kennen, op 29 april, 20 jaar geleden trouwden we, het is dan ook logisch dat we op 29 april 2020 20 jaar getrouwd zijn. We gaan al die data dus in alle rust kunnen vieren, doe daar 19 april bij, mijn 20ste verjaardag, om in thema te blijven, sinds mijn 29ste en het wordt een feestelijke week. Hopelijk mogen we tegen dan binnen de landgrenzen reizen, een dag of 3 à 4 Puglia of Calabria zie ik wel zitten.
Ik heb ook mijn momenten waarin ik me afvraag hoe dit zal evolueren, wat de gevolgen gaan zijn, niet alleen voor onszelf, maar ook voor onze vrienden en kennissen, voor de hele economie en de toekomst. Doch, buiten werken, doen alsof alles normaal is terwijl ik grote stukken land of bos schoonmaak met kettingzaag, bosmaaier en andere machines, de buitenelektriciteit controleer, een likje verf zet hier en daar of een bijenkorf ineen steek zorgt voor innerlijke rust, we gaan er toch niets aan veranderen dus zolang we nog niet in de penarie zitten kan je maar best gewoon genieten van wat je hebt.
En ik denk meer en meer dat het seizoen weer plots van start zal gaan en dat het uiteindelijk allemaal wel best zal meevallen, ik hoop dat ik gelijk krijg, voor iedereen! Met zonnige groeten. Pax e bonum.”
Momenteel slaat het Corona virus wereldwijd hard om zich heen. Alle actuele officiële informatie is terug te vinden op de website www.info-coronavirus.be.
De huidige quarantaine en lockdown maatregelen hebben als doel de pandemie in te dijken. Als iedereen zich aan de opgelegde regels houdt, zal de situatie zich binnen een realistische termijn normaliseren. Kleinschalige B&B’s en vakantiewoningen zijn vanaf dat moment opnieuw een verstandige reisbestemming – ver weg van grote all-in resorts en veelal rustig gelegen, buiten de drukke toeristische zones. Bovendien steun je er de eigenaars mee die op dit eigenste moment veel inkomsten mislopen.
De meeste accommodaties hanteren bovendien een Corona Annuleringsgarantie, waarbij reeds betaalde voorschotten of saldobedragen niet verloren gaan in geval van negatief reisadvies t.g.v. het Corona virus, en waarbij de reisdatum kosteloos kan worden gewijzigd (als je uiteraard binnen dezelfde boekingsklasse blijft). Dit is echter een mes dat aan twee kanten snijdt: omdat veel boekingen in de paasvakantie zullen worden omgeboekt naar het zomerseizoen en najaar, dreigen de beschikbaarheden in die periodes snel vol te lopen. We raden dus aan om – geruggensteund door de Corona garantie – de boekingen voor deze zomer en dit najaar niet te lang uit te stellen.
