De Corona crisis heeft intussen de hele wereld in zijn greep en de gevolgen zijn voor velen niet te overzien. In een nieuwe reeks brengen we op regelmatige basis verslagjes vanuit de buik van de Corona epidemie: rechtstreeks uit de mond van Belgische en Nederlandse eigenaars van accommodaties in het buitenland, die angstvallig de situatie het hoofd bieden, gezond trachten te blijven en hun inkomstenstroom in gevaar zien komen. We vervolgen de reeks met een getuigenis van Nadine van Sotto La Quercia (Italië).
Sotto La Quercia is gelegen in Le Marche, één van de prachtigste en meest allomvattende regio’s van Italië. Nadine zit er geblokkeerd en getuigt over haar dagelijkse gevecht tegen eenzaamheid, waarbij ze echter – goedlachs als ze is – het optimisme laat primeren:
“Ik run Sotto La Quercia samen met mijn man Peter, die evenwel nog halftijds aan de slag is in België en normaal continu pendelt tussen beide landen. Momenteel zit Peter in België geblokkeerd – tot minstens 10 april zijn alle vluchten reeds geschrapt. De eenzaamheid begint hier dus toe te slaan, maar we horen en zien elkaar wel nog elke dag via video.
Gelukkig is het hier mooi weer en kan ik genieten van de natuur, althans op het domein van Sotto La Quercia. Ik ben ook bezig met de grote lenteschoonmaak zodat alles er spic en span bij ligt zodra de eerste gasten kunnen komen. Voor de rest is de bewegingsvrijheid beperkt: enkel supermarkten met voedingsmiddelen en apothekers zijn open, je mag enkel de openbare weg op mits je beschikt over een autodicchiarazione (een formulier waarop je moet invullen van waar en naar waar je onderweg bent). Je mag enkel het huis verlaten om te gaan werken (in de zorgsector), om medische redenen of om dringende boodschappen te doen (levensmiddelen). Voor de rest is het thuisblijven en geen of zo weinig mogelijk contact hebben met andere mensen.
Winkelen doe je in de dichtstbijzijnde winkel in eigen gemeente. In de supermarkten mag je maar met 10 mensen tegelijk binnen en er staat iemand buiten die daar toezicht op houdt. Op de grond staan er strepen gekleefd die de afstand van min. 1 meter doen respecteren, winkelbedienden dragen allemaal handschoenen en mondmaskers (zolang deze nog voorradig zijn). Ook bij de bevolking valt het op dat velen met een mondmasker en handschoenen gaan winkel of met een sjaal voor de mond. Het voelt vreemd aan, maar je merkt toch dat iedereen zijn verantwoordelijkheid in de mate van het mogelijke opneemt.
Ik hoop dat overal in Europa iederéén zijn verantwoordelijkheid neemt en dit virus ernstig neemt. Als je ziet hoeveel mensen er nog om lachten, word ik er niet goed van… En laat ons hopen dat het tij snel keert en dat iedereen die geboekt heeft toch nog kan komen naar La Bella Italia, want dit is het nog steeds! Pas nu beseft een mens hoe het leven plots een andere wending kan nemen, en daarom gaan we er het komende seizoen samen met de gasten nog veel meer van genieten.
Intussen blijf ik – ondanks de eenzaamheid – positief denken.”
