We zijn er bijzonder trots op de ‘Bij Landgenoten Achievement Award’ dit jaar te kunnen uitreiken aan Sibylle Audoor van Riad Dar Sbihi. Met deze award zetten we landgenoten in de kijker die hun toeristische droom niet alleen waarmaakten maar ook tot een hoger niveau wisten te tillen. Met een maximumscore van 5 op Tripadvisor, gebaseerd op ruim 350 beoordelingen, heeft Riad Dar Sbihi deze award zeker niet gestolen.
Riad Dar Sbihi is een grote traditionele riad in Marrakech (Marokko) rond een ruime patio met 4 tuinen en een centrale fontein. Een bogengalerij rondom deze paradijselijke binnentuin geeft toegang tot de salons, 10 kamers en suites.
We hadden een gesprek met Sibylle naar aanleiding van deze award en van het 20-jarig bestaan van de riad in 2023.
Sibylle, 20 jaar is een enorm lange periode. Waar liggen de roots van dit avontuur?
Van kinds af aan was ik al gefascineerd door de Arabisch-Islamitische cultuur. Ik moest maar een boekje zien met een kameel en palmboom in de woestijn of een vliegend tapijt en een moskee of ik was helemaal verkocht. En dat is nog altijd zo… Ik ben niet veranderd. Mijn ouders hebben ook altijd veel cultureel gereisd en kwamen dan terug met hun verhalen, foto’s en super-8 filmpjes. Dit moet me zeker ook wel hebben beïnvloed in latere keuzes. Het was dan ook helemaal niet verwonderlijk dat ik Oosterse Filologie zou gaan studeren en zou terechtkomen in ‘mijn wereld’. Ik moest er alles van weten, taal, cultuur, geschiedenis… Ik heb dan ook na 8 jaar studeren in Gent, Parijs en Brussel een doctoraat behaald in Oosterse studies (Arabisch, Perzisch, Ottomaans Turks) en ik ging aan de slag als wetenschappelijk onderzoeker.
Mijn man Saâd heb ik ontmoet in 1989 tijdens één van mijn reizen in Marrakech. Hij is écht de grote liefde van mijn leven geweest, uiteindelijk heeft het toch nog enkele jaren geduurd voor ik me definitief in Marrakech heb gevestigd in 1993 (da’s ook al 30 jaar geleden). Saâd was professioneel hotelier en stilletjes aan groeide het idee om een guesthouse op te starten
We schrijven 1993. Toch zou het nog duren tot 2003 voor de riad het licht zag?
Tussen zeggen en doen gaat er veel tijd voorbij, ook al om te zoeken naar een geschikt pand op een goede locatie, de aankoop, de verbouwing, de inrichting. In die tijd waren er misschien slechts 4 gastenverblijven in de stad, en nu moet het één van de plekken op aarde zijn met de meeste ‘maison d’hôtes’. Uiteindelijk belandden we op een mooie dag in dit steegje en zag ik huisnummer 25 boven de voordeur prijken, zowat mijn geluksgetal. “Wie weet, dit zou het wel eens kunnen zijn?”, dacht ik. En het was het ook: een klassieke, zonnige, uitnodigende grote herenwoning met patio en een prachtig panoramisch uitzicht van op de dakterrassen. Wel, het avontuur is toen begonnen en uiteindelijk was ons project volledig klaar met alles erop en eraan in 2003 (nu al 20 jaar geleden).
Hoe verliep die opstartperiode?
Ja, en dan ben je klaar en zie je geen kat, want niemand kent je. In die tijd was Internet nog ver van zoals het er nu uitziet, er waren geen sociale media of TripAdvisor. We zijn dan stilletjes aan begonnen met vrienden en kennissen te ontvangen en met brochures en mails rond te sturen naar reisbureaus en touroperators. We hebben wel het plezier en het geluk gehad om een heel aantal journalisten van kranten, magazines en tv-programma’s te ontvangen want toen gebeurde dat nog veel vaker dan nu waar je alles in een oogwenk op je smartphone ziet met de nodige punten en appreciaties erbij. Sinds 2006 werken we nauw samen met TUI, zowel voor het Verenigd Koninkrijk als Duitsland, Nederland en België waardoor we natuurlijk veel mooie reserveringen ontvangen. Ook langs onze eigen website natuurlijk en de mond-aan-mondreclame en de reviews op Internet.
Jullie riad onderscheidde zich van in de beginperiode duidelijk van de rest. In welk opzicht vooral?
Het was natuurlijk de bedoeling om de riad zo authentiek mogelijk in te richten maar dan wel met hedendaags comfort. Zo beschikken we nu over 10 kamers en suites met eigen badkamers, 2 grote salons, een klein zwembad en een hammam. Overal is er wifi, airco, verwarming, kluisjes, mooie onthaalproducten op basis van argaan olie, onze nationale trots.
Naast verblijf met ontbijt bieden wij ook lunch aan en avondeten, weer traditioneel geïnspireerd natuurlijk maar met hier een daar de nodige twists en links naar mediterrane en trendy recepten. Men moet mee evolueren met de tijd nietwaar? We organiseren ook uitstapjes te voet om de stad te verkennen met een gids, we hebben 2 ‘grand taxis’ of een minibusje ter beschikking voor excursies naar het Hoge Atlasgebergte, de kust of de woestijn. Het is al jaar en dag ongeveer hetzelfde team.
En toen kwam het rampjaar 2019, waarin voor jou het noodlot toesloeg.
Mijn man Saâd is inderdaad plots overleden in 2019 en sindsdien sta ik er helemaal alleen voor. Mijn personeel – een team van 7 mensen, al jaren bijna ongewijzigd qua samenstelling – staat me gelukkig goed bij, en na al die jaren ken ik ook wel het reilen en zeilen van het runnen van een guesthouse. Maar het is niet makkelijk, we zijn 30 jaar bijeen geweest en dan ben je ineens de helft van jezelf kwijt. Ik mis hem nog elke dag.
Daarna volgde Covid-19, een domper op economisch vlak.
Als guesthouse ben je natuurlijk ook erg afhankelijk van externe omstandigheden en wereldgebeurtenissen, economische en politieke situaties. Het gaat met ups en downs, van jaren waar Marrakech als hippe bestemming krioelt van de toeristen tot moeilijke jaren met weinig klanten zoals tijdens de aanslagen van de Islamitische staat. En dan was er inderdaad corona… 2 jaar niets, grenzen gesloten, geen toerist te bespeuren, Marrakech volledig leeg…
Hoe is de situatie nu?
We komen er weer helemaal bovenop. Er zijn volop toeristen, de stad wordt mooi gerestaureerd, je vindt overal trendy winkeltjes en eethuisjes, het is een plezier om hier rond te lopen, de lokale sfeer op te snuiven en om bij ons te logeren natuurlijk! En waarom bij ons? Bij een landgenote die ter plaatse in de riad woont, zo durf je al eens wat meer te vragen, wij hebben ons altijd erg betrokken gevoeld zowel bij het onthaal als bij de begeleiding van onze gasten, met de nodige uitleg erbij, maar toch ook met respect van ieders privacy. Zo wordt ook het eten bijvoorbeeld opgediend aan aparte tafels. We doen onze gasten niet bijeenzitten tenzij ze er zelf om vragen. De ene gast slaat graag een babbeltje, de andere niet, je voelt dat snel aan.
Het is natuurlijk een job die je graag moet doen, je hebt van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat mensen in je huis, weekdag, zondag, je staat ter beschikking met een smile, ook als er al eens ‘ambetanteriken’ tussen zitten. Sommige klanten zijn eerder avontuurlijk ingesteld en vinden snel hun weg, anderen moet je echt begeleiden en ‘handje vasthouden’ want uiteindelijk zit je hier midden in de medina, de oude Middeleeuwse stad, met de steegjes, brommertjes, karretjes, ezeltjes, verkopers, geuren van streetfood, Oosterse specerijen, … Kortom het is een onderdompeling in de plaatselijke cultuur en dit slecht op 3,5 uur van België. Het is niet ver weg en toch een heel andere wereld.
Is er nog één specifieke anekdote uit de laatste 20 jaar die je met ons wil delen?
Bij het opdienen van het ontbijt kom ik de trapjes van ons dakterras naar beneden en hoor ik een 10-jarig jongetje achter me tegen zijn ouders zeggen: ‘Die mevrouw is altijd met vakantie!’ Toen dacht ik: “Ja, jongen, je moest het eens weten…”
